12 dni razem

Na dziś wypadał termin porodu a tu nasza kochana córeczka jest z nami od 12 dni. Co zmieniło sie przez te kilka dni? Nasze życie zyskało pełnie szczęścia. Nasza maleńka kruszynka jest już z nami, pierwsze niczym nieuzasadnione obawy pękły niczym bańka mydlana. Wiadomo zaraz po porodzie, gdy ją zabrali na intensywną terapię był strach i nadal gdzieś tam się czai. Nie chcę moich obaw wypowiadać na głos, by się nie spełniły, ale drżę na samą myśl o nich.

Kornelka urodziła się 21, ma trisomię 21, jest naszą Kosmitką z planety 21, ma tą supermoc dodatkowego chromosomu. Jest przede wszystkim naszym dzieckiem, a zespół to tylko dodatek, jaki dostaliśmy w pakiecie do jej wyjątkowości.

Kornelka ma dobry odruch ssania i mogę ją karmić piersią, przybiera na wadze. Po tych kilku dniach chętniej otwiera oczy i na nas patrzy, uwielbiam gdy na mnie spogląda podczas karmienia i trzyma mocno za palec. Jak się naje ten błogi uśmiech na jej twarzy mówi wszystko. Gdy do niej mówię, to się uspokaja. Chociaż ogólnie nasza kruszynka jest spokojna. W nocy śpi minimum 7-8 godzin i to my po tylu godzinach musimy ją rozbudzać. Dopiero jak odsłonimy roletę, a następnie odwrapujemy ją z otulacza, zaczyna swoje półgodzinne przeciąganie i po tym czasie po zmianie pieluszki jest gotowa na śniadanie. Nie wiem, może mam wyjątkową istotkę nawet pod względem snu i spokoju, nie mam odnośnika, bo z Kacprem było inaczej, co nie znaczy gorzej. On musiał mieć przewijanie i karmienie prawie jednocześnie, przy każdej zmianie pieluchy płakał itd. Przy piersi potrafił spędzić nieraz całe dnie, w nocy spał w miarę dobrze, ale nie tak spokojnie jak Kornelka. Jak to dziecko dziecku nie jest równe.

Nasza córeczka jak narazie w nocy śpi dosyć długo, ale w dzień nadrabia z piciem mleka, inaczej byłby powód do niepokoju. Kornelka lubi kąpiele, uśmiecha się, gdy obmywam ją wodą. We wszystkim uczestniczy Kacper, kocha swoją kulkę- tak nadal mówi na siostrę. Rano przychodzi się z nią przywitać, przed wyjściem do szkoły daje jej buziaka w czoło, po powrocie ze szkoły zagląda do łóżeczka, pyta jak się czuje, nadal zachwyca się tym, że jest taka maleńka, że ma takie malutkie stópki i rączki, wieczorami odmawia "Aniele Boży" przy niej. Często mówi, że ją kocha i że ona jest taka kochana. Cudowny brat z niego, jest troskliwy i opiekuńczy. Do tego jest wyczulony na każde stęknięcie Kornelki, jak tylko usłyszy cokolwiek dochodzącego z jej pokoju, to idzie sprawdzić i nas woła.

Zmartwieniem narazie są jej wyniki krwi na hormony, nie chcieli nam powiedzieć dokładnie, żeby nas nie martwić (już taki wstęp raczej potęguje zmartwienie niż uspokaja), ale w poniedziałek ponownie musimy jechać z nią do szpitala na pobranie. Mówili tylko, że chcą się upewnić czy to małe stężenie hormonu (ja się domyślam że to może chodzić o tarczycę) nie jest spowodowane tym, że Kornelka urodziła się przed terminem. Chcielibyśmy żeby tak było. Nie zmienia to faktu, że ponownie czeka naszą córkę kłucie, do tego nie da się przyzwyczaić. Ostatnio pani doktor próbowała z jednej dłoni, nie udało się, nakłuła stopę, z której też nie udało się pobrać tych 2 ml i dopiero z drugiej dłoni sukces. Kornelka zdążyła się zdenerwować, nam było ciężko na to patrzeć. Mimo wszystko była bardzo dzielna, zapłakała przy nakłuciu, cały czas trzymałam ją za drugą rękę.

W ciąży myślałam pozytywnie, wierzyłam, że wszystko będzie dobrze i tak się stało po jej narodzinach. Cieszę się z tylu prywatnych wiadomości od Was, że mogę rozwiewać wątpliwości, uświadamiać i zmieniać myślenie o dzieciach z zespołem itd. Miło mi czytać, że jest w nas tyle autentycznej miłości (a przecież miłość może być tylko autentyczna), że Kornelka jest przesłodka, przecudna i... zgadzam się z tym w 100%. Obiecuję Wam, że nie obrosnę w piórka po tylu komplementach na nasz temat, te "głaski" są bardzo miłe, ale to Kornelka i jej zdrowie jest najważniejsze. Kornelka wraz z Kacprem są naszym centrum wszechświata. 

Teraz po tych kilku już dniach z naszą księżniczką mogę śmiało powiedzieć, że "koniec świata" po pozytywnym wyniku, że ma zespól downa, stał się początkiem wspaniałej historii, historii naszej córki, w której mamy szczęście uczestniczyć.

A na koniec jeszcze zdjęcia Kornelki z sesji noworodkowej ze szpitala (po oddziale z firmy Bounty chodzą panie, które za zgodą rodziców fotografują noworodki i później można te fotografie zakupić).